I love plastique – Anna Orlikowska / Aleksandra Ska – wernisaż w Galerii Jedna/Druga

Plastique, słowo kojarzące się nam głównie z plastikiem, plastycznością, to w rzeczywistości angielskie wyrażenie określające materiały wybuchowe, takie jak Semtex lub C4. Od czasu wynalezienia prochu i broni palnej materiały wybuchowe stanowią główne narzędzie w walce człowieka o władzę i bogactwo oraz utrzymanie swoich wpływów. Plastik z kolei, rozumiany jako różne tworzywa sztuczne, stał się, można powiedzieć, końcowym wytworem cywilizacji stworzonej przy pomocy plastique – cywilizacji nastawionej na nieustającą konsumpcję, zawłaszczanie, zaspakajanie potrzeb, oraz nieustającą eksploatację naturalnych zasobów naszej planety. Współcześnie zaczynamy ponosić konsekwencje takiego rozwoju naszej cywilizacji, jednakże ciężko będzie nam zmienić ten status quo, ponieważ oznaczałoby to rezygnację z wielu rzeczy, które lubimy. Stąd nazwa wystawy, która przybrała graficzną formę wzorowaną na kultowym logo „I <3 NY”, zaprojektowanym przez Miltona Glasera – być może jest to czas, aby przyznać się do naszej fascynacji oraz zależności i je zaakceptować.

Na wystawie zostaną pokazane dwie realizacje, które można traktować jako refleksje nad początkiem i końcem tego samego procesu. W pracy wideo Wełna Nietoperzy Anny Orlikowskiej ukazany jest „początek”, czyli moment odkrywania naszej planety – ekspansji zachodnioeuropejskiej cywilizacji
i związanych z nią podbojów, z których autentyczne relacje można przeczytać w takich książkach jak: Opisanie świata Marco Polo, Relacje z wyprawy Magellana dookoła świata Antoniego Pigafetty, Relacje o odkryciu i podboju królestwa Peru Pedra Pizarro. Fragmenty oryginalnych opisów z tych książek stanowią warstwę tekstową pracy i opisują moment pierwszego kontaktu Europejczyków z nieznanymi lądami – spotkania, które w dużej mierze doprowadziło do ich jednoczesnego unicestwienia.

W pracy Cierń Szatana Aleksandra Ska tworzy obiekt – rzeźbę stworzoną z plastiglomeratu, mieszaniny kamieni, muszli, drewna, sizalu, która spajana jest przez stopione sztuczne tworzywo. Odkrycie techno-skamieliny zostało uznane przez naukowców za potencjalny znacznik Nowej Ludzkiej Epoki geologicznej – Antropocenu, ery apokalipsy. Ten konglomerat stanowi dowód na to, że pojawienie się tworzyw sztucznych nieodwołalnie zmieniło Ziemię, przekształcając jej naturalną tkankę. Rzeźba ma kształt owocu „Buzdyganka naziemnego” – rośliny, która zwiększa potencję i wspomaga erekcję. Materię pracy stanowią zebrane śmieci w Afryce, w Indiach, na Wyspach Kanaryjskich i w Chorwacji.

Wstęp wolny