Pierwsze powakacyjne wydarzenie z cyklu Czwartki Literackie „13 Muz” to spotkanie z Pawłem Przywarą i jego powieścią „Riccochette”. Odbędzie się także promocja 29. numeru szczecińskiego kwartalnika literacko-kulturalnego ‘eleWator’, poświęconego Andriejowi Płatonowowi. Prowadzenie: Damian Romaniak.

‘eleWator’ jest pismem, w którym oprócz najnowszej prozy i poezji uznanych i debiutujących autorów, mieszkających w Polsce oraz za granicą, znaleźć można teksty literackie przetłumaczone na język polski, szkice o literaturze i jej najwybitniejszych twórcach, a także eseje, felietony i recenzje. Kwartalnik jest miejscem dyskusji, polemik i platformą ożywczej wymiany poglądów. Dzięki stałym współpracownikom z Dublina, Kijowa, Londynu, Paryża i Nowego Jorku, ‘eleWator’ ma charakter globalny, a także interdyscyplinarny. Wiele uwagi poświęca bowiem najnowszym światowym działaniom artystycznym omawianym w działach filmu, muzyki, sztuk plastycznych i architektury oraz teatru. Kwartalnik, którego wydawcą jest Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy jest pismem szczególnym, bowiem punktem odniesienia do wszystkich decyzji formalnych, redakcyjnych i konceptualnych, jest dziedzictwo Autora „Prozaicznych początków”.

„eleWator” ukazuje się dzięki wsparciu Miasta Szczecin oraz Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Pomerania; dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Paweł Przywara (ur. w 1968 r.) – prozaik, doktor nauk humanistycznych, członek grupy rockowej Euroman. Mieszka w Rzeszowie. Wydał powieści: „Amnezja. Antyutopia filozoficzna (1995), Euroman. Pierwsza powieść eurorealistyczna” (2001), „Zgrzewka Pandory” (2008) i „Ricochette” (2019). Jest także autorem dysertacji „Teoria przestrzeni Husserla i Carnapa. Analiza porównawczo-krytyczna” oraz współpracownikiem Powszechnej Encyklopedii Filozofii wydawanej przez Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu. Jego opowiadania znalazły się w antologiach współczesnych polskich opowiadań: „2008” (2008), „2017” (2017) oraz antologii polskich opowiadań grozy: „City 1” (2009).

„Riccochette”

Nowa powieść Pawła Przywary, to propozycja śmiała formalnie i ambitna artystycznie, choć jej kanwą jest zbrodnia, i można by ją nawet uznać za swego rodzaju kryminał. Odczłowieczona, ubóstwiona śmierć jawi się tutaj jako zjawisko budzące demony, uderzające w ludzką duchowość, poczucie empatii i wrażliwość na świat. To również śmierć przenikająca kulturę i literaturę tak, że staje się jej częścią, tkanką narracji. Można więc rzec, że „Riccochette” to swego rodzaju patomorfologia literacka.

Przywara jednak nie ekscytuje się mrocznym światem. Jego proza jest chłodna, przenikliwa, brzmi w niej ton oskarżenia i przerażenia. Wyłaniająca się z magmy słów fabuła, niesie okrutne obserwacje i bogactwo filozoficznych, etycznych rozważań nad światem. Biegłość autora w problemach współczesnej myśli filozoficznej współgra z językowym kunsztem, przez co „Riccochette” staje się wielkim poematem, konstruującym śmierci obelisk, który musi runąć pod jej własnym ciężarem.

Wstęp wolny