Polski urbanista, współtwórca polskiej szkoły planowania przestrzennego, pierwszy polski prezydent Szczecina (1945–1950), prof. dr inż. dróg i mostów, inicjator utworzenia Szkoły Inżynierskiej
w Szczecinie związany z Wydziałem Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej, współorganizator Uniwersytetu Szczecińskiego, członek rzeczywisty PAN.
W latach 1930–1934 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. Odbył staże zawodowe we Francji i w Anglii. Współpracował z Armią Krajową – w konspiracji prowadził badania przejęcia przez Polskę ujścia Odry, m.in. studiując Atlas Słowiańszczyzny Zachodniej oraz Pommersche Zeitung. Od 1945 r. został „delegatem Biura Planowania i Odbudowy na rejon Pomorza Szczecińskiego”, a następnie otrzymał stanowisko prezydenta. Był równocześnie dyrektorem Biura Planowania Regionalnego oraz konsultantem Miejskiej Pracowni Urbanistycznej (1946–1954), Miastoprojektu i Szczecińskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Komunalnego. W 1946 roku współtworzył Wyższą Szkołę Inżynierską (od roku 1955 – Politechnika Szczecińska).
W 1950 r. stanowisko Prezydenta Miasta zostało zlikwidowane. Po wielu latach Piotr Zaremba pisał – Broniąc szczecińskiego samorządu nie dopuściłem do upaństwowienia przedsiębiorstw miejskich, zarządu budynków mieszkalnych, gospodarstw i lasów miejskich. Sprzeciwiłem się likwidacji miejskiej pracowni urbanistycznej, składnicy map i planów, archiwum miejskiego, miejskiego biura pomiarów, miejskiego zarządu wód i nabrzeży odrzańskich. Miałem w tym pełne poparcie Rady Miejskiej i organizacji społecznych.
W latach 1953–1960 był profesorem urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej.
W tym też okresie wyjeżdżał m.in. do Korei Północnej (kierownik polskiej Grupy Urbanistycznej), Chin (1954–1956 – wykładowca na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie) i Wietnamu.
Jako ceniony w świecie specjalista w dziedzinie urbanistyki współpracował z ONZ i UNESCO.
Do Politechniki Szczecińskiej wrócił w roku 1960. W latach 1971–1980 był dyrektorem Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego. Członek rzeczywisty PAN. W roku 1985 był przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Uniwersytetu Szczecińskiego. Piotr Zaremba jest autorem ponad 250 opublikowanych prac (książki, artykuły naukowe i popularyzacyjne, monografie i rozprawy), w tym m.in. „Dziennik wydarzeń i dokumenty historyczne. Szczecin 1945 – 1950” (XV tomów, 3077 stron) oraz książki dotyczące planowania miast, urbanistyki (również Chin) oraz historii Szczecina. Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1972), Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1989 roku Politechnika Poznańska przyznała mu tytuł doktora honoris causa. Imię Piotra Zaremby nosi Trasa Zamkowa w Szczecinie. W roku 1999 Piotr Zaremba był pierwszy na liście „Szczecinianie Stulecia”, w plebiscycie Gazety Wyborczej, Polskiego Radia i TVP3 Szczecin. Był też pierwszy w konkursie „Pomorzanin Naszych Czasów” Głosu Szczecińskiego. Zmarł 8.10.1993 w Szczecinie. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 31b).