Czwartki Literackie 13 Muz – spotkanie z Karolem Samselem
Karol Samsel (ur. w 1986 r.) – poeta, krytyk literacki, filozof, doktor nauk humanistycznych. Adiunkt w Zakładzie Literatury Romantyzmu Wydziału Polonistyki UW, doktorant w Instytucie Filozofii i Socjologii UW oraz członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego. Laureat nagrody imienia Władysława Broniewskiego (2010) i zdobywca statuetki imienia Wandy Karczewskiej (2011). Redaktor działu esejów i szkiców w kwartalniku literacko-kulturalnym „eleWator”. Mieszka w Ostrołęce. Na podstawie materiału korespondencyjnego Seweryna Pollaka z Muzeum Literatury imienia Adama Mickiewicza opracował edycję „Listów do Seweryna Wandy Karczewskiej”. Wydał m.in. tomy wierszy: „Dormitoria” (2011), „AltissimumAbiectum” (2012), „Dusze jednodniowe” (2013), „Więdnice” (2014), „Prawdziwie noc” (2015), „Jonestown” (2016), „Z domami ludzi” (2017), „Autodafe” (2018), monografię: „Norwid – Conrad. Epika w perspektywie modernizmu” (2015) oraz zbiór tekstów: Inwalida intencji. Studia o Norwidzie (2017).
„Autodafe” Karola Samsela to tom wstrząsający. Pod powierzchnią językowych łagodności kryjący światy niepokojące i przerażające. Książka rozpoczyna się od miękkiego zdania: „Mam aksamitne rękawiczki, wyobraź sobie, proszę. / Mam perłowe nausznice”, ale już po chwili mowa jest o ciemności, piwnicach i brudzie, mroku, lęku, i przedzieraniu się przez nicość i kręgi pustki. Bohater nazywa siebie Hamletem Samselem, tym samym trafiając w sedno smutku i bólu. Samotność we wrogim i obcym świecie jest bowiem jednym z najważniejszych tematów tej głębokiej i odważnej liryki. Powraca też autotematyzm, wydzieranie językowi słów, zdań, fraz, metafor, szukanie u innych poetów mowy ciemno-jasnego świata. Ale jest tu coś jeszcze: zbiór Samsela przypomina poemat dygresyjny, nowoczesny, modernistyczny, dziki i nieokiełznany, zahaczający o wielość zadziwiającej egzystencji, próbujący objąć kształt groteskowej rzeczywistości, w której wszyscy toniemy jak w gęstej smole (Paweł Tański).
Prowadzenie: Damian Romaniak
O piśmie: ‘eleWator’ jest pismem, w którym oprócz najnowszej prozy i poezji uznanych i debiutujacych autorów, mieszkajacych w Polsce oraz za granicą, znależć można teksty literackie przetłumaczone na język polski, szkice o literaturze i jej najwybitniejszych twórcach, a także eseje, felietony i recenzje. Kwartalnik jest miejscem dyskusji, polemik i platformą ożywczej wymiany poglądów. Dzięki stałym współpracownikom z Dublina, Kijowa, Londynu, Paryża i Nowego Jorku, ‘eleWator’ ma charakter globalny, a także interdyscyplinarny. Wiele uwagi poświęca bowiem najnowszym światowym działaniom artystycznym omawianym w działach filmu, muzyki, sztuk plastycznych i architektury oraz teatru. Kwartalnik, którego wydawcą jest Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy jest pismem szczególnym, bowiem punktem odniesienia do wszystkich decyzji formalnych, redakcyjnych i konceptualnych, jest dziedzictwo Autora „Prozaicznych początków”.
„eleWator” ukazuje się dzięki wsparciu Miasta Szczecin oraz Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Pomerania; dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wstęp wolny